[Flaptekst]: Patrizia Filia is in 1953 geboren in Savoië uit Sardijnse ouders. Begin jaren zestig van de vorige eeuw verhuisde ze naar Turijn, waar ze hedendaagse dans studeerde. Ze maakte choreografieën, speelde straattheater en in een film. In 1982 vertrok ze naar Amsterdam waar ze haar eigen theaterstijl verder ontwikkelde. In 1988 verkaste ze naar Dordrecht en richtte in 1989 de Stichting de LuiaardVrouwe op. Vanaf dat jaar combineerde ze het regisseren met het schrijven van theaterteksten en theaterbewerkingen. Haar theaterwerk was te zien in Italië, Nederland, België, Duitsland, Engeland, Hongarije, Griekenland, Verenigde Staten, Turkije, Frankrijk. Sommige van haar teksten in deze bundel bleven lang verborgen. Het gaat over intieme gedichten, geschreven om de tijd stil te zetten of om evenementen te verwerken. Zij liet haar gedichten aan Jan Eijkelboom lezen. Die merkte op dat het meer liederen dan gedichten waren. Anderen teksten werden op het toneel uitgevoerd. Het zijn geen typisch toneelteksten. Ze lijken te poëtisch te zijn om op toneel over te komen. Toch werden ze opgevoerd. De teksten werden in het Frans en in het Italiaans geschreven, de talen van haar jeugd. Deze talen zijn zo in haar verankerd dat ze zich niet altijd kan herinneren in welke taal sommige teksten geschreven werden. Elke keer heeft ze de tekst vertaald van de ene taal in de andere. Inmiddels schrijft ze haar gedichten in het Nederlands.
nl
en
