[Flaptekst]: We leven een evenwichtig leven. Tot we aan het wankelen gaan en het water ons in een mum van tijd aan de lippen staat. Angsten, verslavingen, kwalen. Het minste geringste kan onze wereld plots door elkaar schudden. In zijn nieuwe bundel neemt David Troch ons mee op een lichtvoetige reis langs levens die we niet altijd willen leiden, maar die wel buitengewoon herkenbaar zijn en waarin zelfs de liefde erin slaagt ons buiten westen te schoppen. David Troch (1977, Bonheiden) heeft wel eens een hekel aan hoofdletters; won o.a. de Jules van Campenhoutprijs voor poëzie, de Gerard Vermeerschprijs voor monologen en de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd; en publiceerde o.a. in Snoecks, Het Liegend Konijn, Poëziekrant, De Brakke Hond, Deus Ex Machina en de Amerikaanse bloemlezing A Generation Defining Itself; bracht o.a. laat[avond]taal op papier en o.a. Een doosje dolle dialogen op podiumplanken; werkte mee aan Meander, was redactielid van Gierik& Nieuw Vlaams Tijdschrift en stond mee aan de wieg van Kluger Hans. Een jaar lang droeg hij de titel Ambassadeur van de poëzie van de stad Gent.
nl
en
