[Flaptekst]: Once upon a time is een portret van het postindustriële hart van West-Europa. De landschappen, portretten en interieurs vertellen een verhaal over bewoners uit verschillende culturen die het beste van hun leven proberen te maken in een regio met een ongemakkelijke filmische schoonheid. Het verhaal raakt ook aan een actueel maatschappelijk probleem. De wereld moet en wil afscheid nemen van vervuilende industrie en kolen voor het opwekken van energie. De 95 beelden laten zien wat de impact kan zijn op een gebied en haar bewoners als grote industriële bedrijven sluiten en de lokale economie zichzelf opnieuw moet uitvinden. De Nederlandse documentair fotograaf HJ Hunter begon in 2015 vanuit zijn woonplaats Maastricht aan een ontdekkingsreis door het rauwe postindustriële landschap waarvoor hij als kind de ogen sloot, en dat hij als fotograaf ging waarderen. Marcel Molle: Ik vind de stillevens mooi. Ze verraden zoveel menselijke aanwezigheid. De portretten zijn minstens zo intrigerend. Echt geweldig. Carla Kogelman: Het boek is een ode aan het gebied, en aan de mensen die daar wonen. Er zitten fijne beelden in die een soort desolaatheid uitstralen waar ik heel blij van word. Chris de Bode: Het is niet alleen een goed verhaal, maar ook goed gefotografeerd. Wat mij aanspreekt is dat de fotos zo mooi georkestreerd zijn. Heel mooi gedaan. Nederlands, Engels, Duits en Frans[Promotie]: Once upon a time is een portret van het postindustriële hart van West-Europa. De landschappen, portretten en interieurs vertellen een verhaal over bewoners uit verschillende culturen die het beste van hun leven proberen te maken in een regio met een ongemakkelijke filmische schoonheid. Het verhaal raakt ook aan een actueel maatschappelijk probleem. De wereld moet en wil afscheid nemen van vervuilende industrie en kolen voor het opwekken van energie. De 95 beelden laten zien wat de impact kan zijn op een gebied en haar bewoners als grote industriële bedrijven sluiten en de lokale economie zichzelf opnieuw moet uitvinden. De Nederlandse documentair fotograaf HJ Hunter begon in 2015 vanuit zijn woonplaats Maastricht aan een ontdekkingsreis door het rauwe postindustriële landschap waarvoor hij als kind de ogen sloot, en dat hij als fotograaf ging waarderen. Marcel Molle: Ik vind de stillevens mooi. Ze verraden zoveel menselijke aanwezigheid. De portretten zijn minstens zo intrigerend. Echt geweldig. Carla Kogelman: Het boek is een ode aan het gebied, en aan de mensen die daar wonen. Er zitten fijne beelden in die een soort desolaatheid uitstralen waar ik heel blij van word. Chris de Bode: Het is niet alleen een goed verhaal, maar ook goed gefotografeerd. Wat mij aanspreekt is dat de fotos zo mooi georkestreerd zijn. Heel mooi gedaan. Nederlands, Engels, Duits en Frans
nl
en
